ALINTIDIR. Çok beğendiğim bir yazıyı sizlerle de paylaşmak istedim.

Senelerdir bir müşahedem vardır; bâzı kadınlar çok zeki, sofistike, güzel, hoş…turlar da, bir türlü ilişkileri yürümez.

Genellikle onları adamlar bırakır, onlar da “benim gibisini nasıl bırakır” diye depresyona dahi girerler.

Ortak vasıflarını şöyle bir düşündüm:

1) Genel olarak narsisizmleri yüksek katsayıdadır ama bu kişilik bozukluğu boyutunda değildir.

2) Sosyal ve sosyabldırlar ama erkeklerde hep çuvallarlar.

3) Asla “salağa yatmayı” veya gördüklerini fark ettirmemeyi başaramazlar.

4) Tenkit etmeden duramazlar; bunu sözle veya bakışla, en müthişi de hepsiyle yaparlar.

5) Dişidirler ama kocaman bir animusları vardır.

6) Bu sebeple de erkeklerle çok iyi dost olurlar, kadınlardan daha güvenilirdirler.

7) Hâttâ ayrıldıkları kocaları veya erkek arkadaşlarıyla dostâne ilişkileri de sıklıkla devam eder.

Dâima olmasa da, bir şekilde kendilerinden daha “az adamları” seçerler yâhut onlara yüz verirler. Bu da ister istemez ilişkide kadından yana asimetriye yol açar.

9) Tabiatıyla da, adam kaçar.

10) İdeâl eşleri kılıbık erkeklerdir ama onlar da kılıbıklardan ısrarla hoşlanmazlar.

Genel olarak bireyseldirler, inisiyatifi ve idâreyi ele almayı isterler.

Yâni, evrimsel bir realite olarak, erkeğin alfa dominant olmasına bir türlü müsaade etmezler!

Hâlbuki ham taşları olan zekâlarını elmasa dönüştürebilen akıllı kadınlar hep yarım adım geride durur gibi yaparlar ama bal gibi de aslan kralı avuçlarında oynatırlar.

Demem o ki, sevgili Gözleri Kafalarından Daha Büyük Olan Kadınlar…

Azıcık gözlerinizi kısın, gördüğünüzü belli etmeyin, sırası geldiğinde kısacık dokundurup kaybolun.

Bir de…

Allah aşkına “az konuşun”.

Bakın erkek nasıl kulunuz olur, göreceksiniz.

O zaman da depresyona filân girmeyeceksiniz!

Mehmet Kerem Doksat – İstinye – 30 Eylül 2010 Perşembe

Orijinal yazı için tıklayınız